Mijn vorige blog is niet bij iedereen in goede aarde gevallen. Schoenmaker blijf bij je leest was één van de reacties. Een ander vertelde mij, dat ik dan wel moest weten wat mijn leest was. Stof ter overdenking dus. De druppel die al mijn twijfel wegnam waren de kritische opmerkingen van een doorgewinterde thrillerfan. Vooralsnog laat ik het blog staan, ik hoef mij immers niet te schamen. Een korte tijdspanne dolen is toegestaan. Mijn ‘leest’ heb ik intussen hervonden: het schrijven van poëzie en kleine stukjes proza.
I
Zwijgend zitten zij tegenover elkaar.
Wat kan er na al die jaren nog gezegd worden,
wat verbindt hen nog dan het geleefde leven -
Is stille liefde het geluk dat hen bindt,
zoals de mens in stilte zichzelf vindt?
II
de Turkse tortels
zitten zwijgzaam naast elkaar
stil is de liefde
