Als schrijver van dit blog laat ik de touwtjes even vieren. Er zullen de komende weken minder stukjes verschijnen. Inspiratie om te schrijven is er nog wel, maar het vat met energie loopt langzaam leeg. Als ik zoals vanochtend in stilte van mijn tuintje geniet voel ik dat er voorlopig genoeg geschreven is. Naast mij liggen twee boeken, waaruit ik gelezen heb. Eentje waarin wijsheden van de Dalai Lama staan beschreven en de Bhagavad Gita. Beide sluiten op elkaar aan en vertellen het verhaal van de mens. Zo las ik over egoïsme. De egoïstische en zelfzuchtige mens verbindt elke handeling met baten ten gunste van zichzelf. Nimmer neemt hij een altruïstische houding aan, d.i. zoveel mogelijk geluk voor zoveel mogelijk mensen. Toch is er een vorm van egoïsme die geen negatieve lading heeft. Deze vorm komt voort uit een onbaatzuchtige handeling. Voor iemand zorgen bijvoorbeeld, zonder iets terug te verlangen. Toch krijg je er iets voor terug: dankbaarheid en het inzicht dat je iemand hebt kunnen helpen. Beide geven je een gevoel van geluk. Uiteindelijk ben je dus door middel van onbaatzuchtigheid uit op je eigen geluk. Deze vorm van egoïsme is niet verkeerd meen ik, De Ander wordt immers niet vergeten.
Ik wens u een mooie zomer toe. Bezoek af en toe deze weblog. En lees later mijn zomerervaringen.
